Im więcej pośród roczników Elektorowicza i Czycza pojawia się debiutów poetyckich i prozaicznych, tym bardziej oblicze tej generacji układa się w rysach powtarzających się u różnych autorów, odmiennych wobec oblicza generacji Borowskiego, Żukrowskiego, Różewicza, Czeszki, Konwickiego.
Czytaj więcejCzułem potrzebę powiedzenia Anielce jakiegoś dobrego słowa, któreby ją uspokoiło, krępowała mnie tylko obecność ciotki; lecz po chwili pomyślałem, że właśnie lepiej będzie, gdy przy ciotce powiem jej to, co chcę powiedzieć, więc przed drzwiami, wiodącemi do pokoju pani Celiny, zatrzymałem się i rzekłem: — Daj mi rękę, siostrzyczko kochana… Anielka wyciągnęła do mnie dłoń.
https://www.beautysystem.pl/pl/p/Lampka-biurkowa-LED-7W-dioda-SAMSUNG-sciemniacz/2208 - Tu przerwał pan z Maszkowic, wstał, obaczył, czy za drzwiami nikt nie podsłuchuje, i wróciwszy, kończył przyciszonym nieco głosem: — Długom ja o wszystko wypytywał.
Jeśli zobaczy, że dziecka nie ma, gotowa popełnić samobójstwo. I gorycz, która nagromadziła się z żalem w jej piersiach od czasu rozmowy ze Zbyszkiem, spłynęła teraz nagłym potokiem łez. Podobnie gdyby ktoś sobie wyobraził sznurek wszędzie jednako mocny, niepodobieństwem by było, aby się przerwał, gdzież bowiem ma się zacząć rysa Aby się zaś miał zerwać cały naraz, nie jest to zgodne z przyrodą rzeczy. Otóż nie znajduję ani jednego paragrafu, któryby mi zabraniał tak postąpić. Gdy raz Karwowski zachorował niebezpiecznie, pilnował go dniem i nocą z prawdziwie bezprzykładnem zaparciem się siebie, a gdy wreszcie wyzdrowiał — litwin płakał i wymyślał mu z radości. On to wziął za współczucie i był mi prawdziwie wdzięczny.
Tenże żołnierz znalazł sakiewkę z pieniędzmi, która wypadła z rąk mordercy, kiedy zamierzał uciec.
Kobietom podobają się takie głupstwa stereotypowe, do których uciekają się zwykle debiutanci. Zbyszko zawstydził się, ale rzuciwszy wokół oczyma, odrzekł: — Tu ziemia równa, byle ją trochę udeptać. Czyż do tej klęski jeszcze chcesz dorzucać świeże Naukę niech ode mnie twa roztropność bierze: Nie wierzgaj — to ci radzę — przeciw ościeniowi, Bo widzisz sam, jakiemu dziś władcy gotowi Podlegać nieśmiertelni. Bywają tacy, którzy z przestrachu uprzedzają rękę kata; jako ów, któremu gdy zdejmowano pęta, aby mu odczytać wyrok łaski, padł martwy na rusztowanie od samego ciosu wyobraźni. Fausta odprawiła swoich galantów pod pozorem modlitwy; osunęła się na klęcznik, oczy jej czulsze i bardziej błyszczące zwróciły się ku M…; od czasu jak kościół się opróżnił, spojrzenia jej nie zadawały sobie tego trudu, aby obiegać cały kościół, nim przystawały z upojeniem na posągu kardynała. A to naumyślnie tak zrobił ten czarnoksiężnik, co wtedy z diabłem grał w kości…” — O patrzcie, jaki robaczek. — Nieźle, Pietrku. Gdyby ten dom stał się jego rodzinnym domem Gdyby dzięki łasce boskiej mógł rozstać się na zawsze z tą całą gospodarką w młynie Niechajby Jörgen i Liza gospodarowali sobie w starym młynie na wzgórzu, a on by zamieszkał jako leśniczy z Hanną i małym Jankiem w domku na lesistym wybrzeżu… Wilhelma mianowałby, mocą człowieka pragnącego niemożliwości, królewskim leśniczym i osadził go w pobliżu… To były jednak nieziszczalne pragnienia — natomiast istniało coś innego, co można było i należało uczynić. Nikt się nie ozwał, więc pan Zagłoba potoczył osowiałym okiem naokoło, wreszcie zwrócił się do Basi: — A ty, chrząszczu, pojedziesz z nami — Pojadę choćby na Ruś — odrzekła szorstko Basia. — Ale daleko ci jeszcze, mój Szabasiński, do doskonałości. Zaprawdę niezrównane duszy jej przymioty Wierność od lat młodziutkich dochować umiała Swojemu Odysowi Wieczna, wieczna chwała Czystej Penelopei Na jej cześć niebianie Natchną pieśni i cześć jej nigdy nie ustanie.
Cztery łóżka. Leśniczy przytaknął poważnie głową i spojrzał porozumiewawczo na Hannę. Ramzes przez chwilę nie mógł wydobyć głosu. Najbardziej zniewieściały człowiek na świecie, Heliogabal, wśród najwyuzdańszych rozkoszy układał sobie, iż bardzo smakowicie zgładzi się ze świata, skoro okoliczności zmuszą go do tego. — Masz, książę, uczonych prawników, którzy kroczą z poważną miną po ulicy; poza tym osądzą zawsze tak, jak się spodoba rządzącej partii. W kącie stało składane łóżko. kssg
— Żart żartem, ale go już dosyć, Matysku — mówię na to — powiedzże mi bez żartów, co u was słychać — „Im dalej, tym gorzej — mówiła baba, jak leciała z dachu”.
W te nieliczne dni, kiedy zabierał żonę na obiad do restauracji, wystarczyło popatrzeć, jak zręcznie i z jaką atencją zdejmował z niej wierzchnie okrycie, z jaką znajomością rzeczy składał zamówienia i dawał się obsługiwać, jak starannie wygładzał rękawy Gilberty, nim pomógł jej włożyć żakiet — i można było zaraz poznać, że zanim się z nią ożenił, przez długi czas musiał być kochankiem innej. Był to zaiste człowiekpszczoła, znoszący bez ustanku, bez wytchnienia do swego biednego ula najczystsze i najcenniejsze pyły, bez myśli o nagrodzie, bez nadziei sławy, pocichu, w sekrecie, z samej najczystszej miłości ojczyzny, czy z samego instynktu swej natury. Wiesz, co się dzieje w dziewięciu chórach potęg niebieskich: czytasz Alkoran na łonie boskiego proroka; kiedy zaś znajdziesz w piśmie ciemne miejsce, anioł, z Jego rozkazu, rozwija chyże skrzydła i zstępuje z tronu, aby ci objawić jego tajemnice. W pospolitych przyjaźniach jestem poniekąd zimny i suchy; krok mój nie jest naturalny, jeśli nie płynę pełnymi żaglami. Wreszcie ksiądz Kaleb pokropił święconą wodą Danusię, Zbyszka, Juranda i rozpoczął Requiem aeternam. Chadzałem sobie wtedy za pozwoleniem pana karawanbaszy po mieście, jakby po Lwowie, dziwując się wszystkiemu, aż raz zaszedłem pod sam zamek. Chwile płynęły jedna za drugą; z wielkich ptaszarni, umieszczonych w ogrodach Domicji, poczęło dochodzić pianie kogutów, a on klęczał jeszcze, podobny do nagrobnego posągu. A inni poczęli wołać: — Uczyń sprawiedliwość Ukarz podpalaczy Sami bogowie chcą pomsty. — Piękny świat, ten wasz świat… I miłe są te kobiety, przy których, kiedy im człowiek w najlepszej wierze oddaje własną duszę, jeszcze musi spoglądać na zegarek, ażeby nie spotkał swoich poprzedników i nie przeszkadzał następcom. — Kto cię takich mądrości nauczył — Ach, jedna starsza pani, która mnie przygotowuje pod względem seksualnym na Paryż. Nie powiedziałam ci, że tak będzie Zaraz powiedziałam, a tyś go chciała we mnie wmówić Nie bój się, znają cię Trochę jeszcze boli Ja pana Nowowiejskiego w ciebie nie wmawiałam, ale Ketlinga, oho Chodzi teraz po całym domu i za głowę się trzyma, i do samego siebie gada.